شهادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
شد تـازه داغ، بـاز به دل هـای اهل بیت تکـرار شد مـصیبت عـظمـای اهل بیت با قلب چاک چاک درآغوش خاک خفت چارم امـام و رهـبر و مـولای اهل بیت دردا که شد خموش پس از سال ها فراق آوای روح بـخـش مـسیـحـای اهـل بـیت بعد شهـادتش به همه خـلـق شـد عـیـان که اورا چه ها رسیده ز اعدای اهل بیت آثـار زخـم سـلـسـلـه ها هـم هـنـوز بـود بر عضو عضو آن گل رعنای اهل بیت این است آن اسیر که هجـده ستاره دیـد بـر نــیـزه گـرد مـاه دل آرای اهـل بیت این است آن امام که با دست بـسته دیـد چون داغ خویش آبـله بر پـای اهل بیت این غـیرت اللّهـی ست که می دیـد آمدند زن هـای شــام بـهــر تـمـاشای اهل بیت با تـازیـانه گشت جسـارت به عـمّـه اش روزی که سوخت خانۀ زهرای اهل بیت "میثم" قسم به فاطمه باور نکردنی ست این غم، که در خرابه شود جای اهل بیت |